Κατα την ανάγνωση συνδέσμων (link! ) υπέπεσε στην αντίληψή μας,ενα περίεργο,για τα σύνηθη δεδομένα ,γεγονός.Ο,πιθανότατα,γηραιότερος άνθρωπος,ο οποίος και "πέρασε" απο αυτόν τον πλανήτη ,είχε μια ηλικία,η οποία Λόγω "γραφειοκρατικών αποκλίσεων","εντοπίζεται" μεταξύ των 197 και 256 ετών.
Εντυπωσιακό στο άκουσμα και βεβαίως ,εκ πρώτης όψεως ,μπορεί να χαρακτηριστεί ως η "εξαίρεση του κανόνα", για το μέσο ορο ζωής του ανθώπου.
Όμως αναρωτιόμαστε ,ποιά είναι η Πραγματική "έκταση", την οποία μορέι να έχει η διάρκεια ζωής του ανθρωπίνου σώματος,εφ όσον αυτό δεν ταλαιπωρείται απο εξωγενείς παράγοντες ,όπως χημικά πρόσθετα και διάφορά άλλα στοιχεία,τα οποία έπειτα απο δεκαετίες χρήσεως αποδεικνύονται επιβλαβείς.Συν αυτώ,εαν αναΛογιστούμε την εξέλιξη της Ιατρικής επιστήμης και τις δυνατότητες ίασης τις οποίες παρέχει,τότε,ίσως τα αποτελέσματα να μας εκπλήξουν.
"Ακροβατώντας" στο "συνωμοσιολογικό όριο" ,αναΛογιζόμαστε,το εαν η ζωη την οποία "παρέχει"/οριοθετεί, η μεγαλούπολη ,ορίζει παράλληλα και έναν μέσο ορο ζωής ,του κοινωνικά μέσου αστού.Το περίεργο δε,είναι οτι αυτά τα όρια,τίθονται,έπειτα απο επιλογές του ίδιου του αστού.Ουδείς αναγκάζει κανέναν,να ζει στο νέφος,να τρέφεται με τρόφιμα,τα οποία αποδεδειγμένα είναι επιβλαβή και να ενεργεί με τρόπο ζημιογόνο, για την ίδια του τη Φύση.
Αυτοκαταστροφή,
Η ζωη είναι "Θείο δώρο",διότι δεν την αποκτήσαμε με δικό μας Έργο,μας ανήκει,αλλά οφείλουμε συνεχώς να την βελτιώνουμε.
Περισσότερα για τον κο li ching-yuen ,στον οποίον και αναφερθήκαμε,στο σύνδεσμο.
Εντυπωσιακό στο άκουσμα και βεβαίως ,εκ πρώτης όψεως ,μπορεί να χαρακτηριστεί ως η "εξαίρεση του κανόνα", για το μέσο ορο ζωής του ανθώπου.
Όμως αναρωτιόμαστε ,ποιά είναι η Πραγματική "έκταση", την οποία μορέι να έχει η διάρκεια ζωής του ανθρωπίνου σώματος,εφ όσον αυτό δεν ταλαιπωρείται απο εξωγενείς παράγοντες ,όπως χημικά πρόσθετα και διάφορά άλλα στοιχεία,τα οποία έπειτα απο δεκαετίες χρήσεως αποδεικνύονται επιβλαβείς.Συν αυτώ,εαν αναΛογιστούμε την εξέλιξη της Ιατρικής επιστήμης και τις δυνατότητες ίασης τις οποίες παρέχει,τότε,ίσως τα αποτελέσματα να μας εκπλήξουν.
"Ακροβατώντας" στο "συνωμοσιολογικό όριο" ,αναΛογιζόμαστε,το εαν η ζωη την οποία "παρέχει"/οριοθετεί, η μεγαλούπολη ,ορίζει παράλληλα και έναν μέσο ορο ζωής ,του κοινωνικά μέσου αστού.Το περίεργο δε,είναι οτι αυτά τα όρια,τίθονται,έπειτα απο επιλογές του ίδιου του αστού.Ουδείς αναγκάζει κανέναν,να ζει στο νέφος,να τρέφεται με τρόφιμα,τα οποία αποδεδειγμένα είναι επιβλαβή και να ενεργεί με τρόπο ζημιογόνο, για την ίδια του τη Φύση.
Αυτοκαταστροφή,
Η ζωη είναι "Θείο δώρο",διότι δεν την αποκτήσαμε με δικό μας Έργο,μας ανήκει,αλλά οφείλουμε συνεχώς να την βελτιώνουμε.
Περισσότερα για τον κο li ching-yuen ,στον οποίον και αναφερθήκαμε,στο σύνδεσμο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου