στην αμέρικα είναι ο πενήντα λεπτά...ένας τυπάς που μαρέσει η μουσική του...αλλά πιο πολύ μαρέσει που ξέφυγε απο τα ναρκωτικά που πούλαγε κιέγινε οτι ήθελε...ο τυπάς ...ε ήταν λίγο γκάνγκστα...κανονικός όμως...πιστόλες....μπουνιές ...κουτουλου...βλέπεις σαυτή την γκάνγκστα δεν ξές τι ξημερώνει...κάθε μέρα μπορεί ναναι κιένα βηματάκι πρίν το σουρωτήρι...τελικά τα κατάφερε κι απτοπουθενά τούρχεται ένας τύπος...τι τούσουρε δενλέγεται...έλεγε έλεγε...έλεγε...ε τελικά βρέθηκαν ο πενήντας...με τον τυπά φάτσα φάτσα...έριξε τις καρπαζές...του πήρε την αλυσίδα και μετά τόριξε στοχαβαλέ...
στην αμέρικα ...η αλυσίδα έιναι ποιός είσαι και τι φράγκα έχεις...άμα στη πάρει ο άλλος έιναι σαν να σε απαύτωσε...α και τι έμαθα...το ραπ...ξεκίνησε αποτους 12...παλιά οι μαύροι...ε τους πουλούσαν σαν σακιά...12 12...σε ντουζίνες...αμα κανένας είχε πρόβλημα τον άφηναν στο κακό εμπόρευμα...στις εκπτώσεις...οπότις καθόντουσαν και πείραζαν ο ένας τον άλλον...εσύ έχεις αυτό εγώ εκείνο και τσούπ νάσου τα γεννοφάσκια του μπάτλ γαπινγκ...
δενβαράμε χωρίς να μας έχουν χτυπήσει πρώτοι...και δεν μιλάμε πολύ γιανθρώπους που δεν μίλησαν για μας...καπίς...αρ γιου τόκινγκ τουμί..?
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου