Οι ξένοι αναρωτιούνται

για την "ιδεατή αντίθεση" εννοιών,η οποία εμφανίστηκε με τη σύλληψη του ατόμου που διαχειρίζονταν το λογαριασμό για το περίφημο παστίτσιο στο "φούμπου".

Βλασφημία και Δημοκρατία.

Κ

ατ αρχήν ήμαστε ενάντια σε τέτοιου είδους εκφράσεις,διότι  στρέφονταν ενάντια σε ενα νεκρό ο οποίος δε μπορούσε να απαντήσει,αλλά περαν αυτού( δεν αποτελεί ιδιαίτερο επιχείρημα,διότι κατ'αυτόν το τρόπο όσοι πεθαίνουν περνούν στο "κριτικό απυρόβλητο")αυτό που είδαμε μας φάνηκε άμετρο.Η σάτιρα έχει όρια και μέτρο,δεν είναι "Ανοιχτός" χώρος όπου λες οτι θες,είναι τέχνη ,είναι σκέψη είναι τρόπος και μέθοδος έκφρασης.

Όμως η βλασφημία είναι θρησκευτικός κυρίως όρος(ή έχει επικρατήσει κατ'αυτόν τον τρόπο),ο οποίος σε ενα Δημοκρατικό πολίτευμα δύναται να δώσει περιπλεγμένες καταστάσεις. Επιπλέον,τίθεται και το ερώτημα εαν όντως έχει θέση η θρησκευτική παρέμβαση στη Δημοκρατία,ή πρέπει Απλά δια της Δημοκρατίας και του νομικού της μέρους, να τίθονται τα όρια ,οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα της θρησκείας.

Και το ερώτημα που τέθηκε,"ΒΑλσφημία στη χώρα η οποία γέννησε τη Δημοκρατία"Σύνδεσμος.